Accra, 27-29 maart, guides trainingsweekend 2

Het starten in de Mothercare school begon al vertrouwd te worden. Ruud werd opgehaald, 2 uur later dan afgesproken, dus we hebben wat zitten kletsen en de guides kwamen langzaamaan binnen. Leeftijd van de deelnemers varieerde van 14 tot dik 60. De slaapplekken werden gereed gemaakt, naar keuze een lokaal of een door de scoutsleider opgezette tent. De tenten waren favoriet, vooral bij de jonge leidsters.

Evaluatiepunten van vorig weekend waren deels al uitgevoerd, het eten was redelijk op tijd deze avond. We begonnen op dezelfde manier. Stroom was uitgevallen, geen internet en we gebruikten het aggregaat. Het balspel spelen we binnen, waar licht was. Rona heeft me geholpen met verschillende dingen die toch makkelijker met zijn tweeën te doen zijn. Twee andere leidsters, Pauline en Julia hielpen ook regelmatig met iets nog duidelijker uitleggen, op z’n Ghanees. Gezien het dreigende weer heb ik niet in de lekke tent geslapen. Binnen in de trainstersslaapzaal werd ik belaagd door de mug, die ondanks de verzekering dat de slaapruimte mug vrij was en bespoten, mij wist te vinden. Midden in de nacht hen ik de klamboe toch maar opgehangen. Het programma was hetzelfde als bij de eerste training, alleen de free being me trainster was aan het werk, dus werd dit ingepast op het moment dat zij arriveerde. De dames uit de regio Volta waren duidelijk een stuk ouder dan de rest en hadden soms wat moeite om actief met de spelletjes mee te doen. Door het enthousiasme van ons als trainsters, ook niet de jongsten, gingen ze toch ook mee doen. Bij afwezigheid van Ruud om het knopen te leren, zijn armbandjes gemaakt. Het nut van vloeibare zeep maken en armbandjes rijgen zit voor guides niet in de activiteit zelf, maar in de mogelijkheid om deze te verkopen, om zo geld te krijgen, is mij uitgelegd.

Het avondprogramma werd weer voorzien van licht uit het aggregaat. Dat betekent dat een discussie, zoals op het programma stond, niet te doen is. De deelneemsters kunnen elkaar niet verstaan boven het geluid van t aggregaat uit. De sing-song daarna ging beter, met zijn allen zingend overstemden we het apparaat. Zeker met alle klap en bewegingsliedjes die favoriet zijn. Veel scoutingliedjes zijn niet bekend bij de leidsters, dus er is veel geleerd. Het idee is geboren om de liedjes via de internetsite van de GGGA te kunnen downloaden. In ieder geval worden de teksten naar de deelneemsters gestuurd. Een voorstel om een spannend avondspel te doen op het tegenoverliggende verlaten golfterrein leek mij wel leuk, maar niet welkom in deze omgeving.

Zondagochtend na het opstaan me even snel opgefrist, ik kan waarschijnlijk vanavond wel douchen. De cursisten hier doen anders. Op een strookje grond wordt een tafeltje geplaatst met een emmers water ernaast. Best grappig, een paar compleet met zeepschuim ingesmeerde vrouwen op een puinvlakte elkaar te zien afspoelen. Deze activiteit doe ik toch maar niet met ze mee. De zondag ging verder op de gelijke wijze als vorige week, vergezeld van kerkdiensten vanaf 2 kanten. De school wordt goed gebruikt. Ook de evaluatie, brief aan jezelf over een half jaar en uitreiking van de certificaten verliep vergelijkbaar. We hebben cadeautjes uitgewisseld en het tweede weekend was ook voorbij. Nog even lunchen en wat kletsen, een hoop meiden willen best naar Nederland komen. Veel Ghanezen zijn gek op reizen. De scouts hebben een iets andere planning, dus zit ik dit verslag op een stoeltje in de schaduw van een mangoboom te typen, met af en toe een verkoelend windje. De rijpe mango’s vallen regelmatig naar beneden. Het wachten is op Greg, die mij met Ruud komt halen voor ons tweede hospitality adres. Ik ben benieuwd! Om kwart over 2 vertrokken de meesten hier. Het is nu kwart voor vijf en over ruim een uur zijn Ruud en Greg hier. De betekenis van tot straks krijgt hier een andere dimensie.