Larabanga, 3 april

Vandaag de reis van Tamale naar Larabanga. Afstand zegt hier niets over de tijd dat je over iets doet. Vertek met een luxe bis om half 2 en een uur van te voren aanwezig zijn. Eerst.nog wat bekeken en wat gedronken, dan naar t busstation. Vertrek was pas om 3 uur. Ondertussen was een bezoek aan n toilet voor mij wel nodig. Er was er een speciaal voor toeristen, iets duurder en of deze Franse toiletten schoner waren, vraag ik me af. Ik werd de weg gewezen door 10 man, die me allemaal van alles vroegen. Tijdens t wachten van Duitsers gehoord dat t Mole hotel, in t national park, scouting, vol zat, in Larabanga was nog plaats in een guesthouse. Om een uur of 6 op deze T-splitsing aangekomen, waar naar later bleek toch zo'n 4000 mensen wonen, werden Ruud, Sam en ik meegenomen door wat gangetjes door een huisje, waarna we op de binnenplaats het dak op konden. Letterlijk, via een boomstam met inkepingen. Je kan hier over de daken lopen en iets verder zagen we de moskee. De zon ging rood onder boven de savanne...In het gusthouse aangekomen, kregen we slaapplaatsen in traditionele hutjes, de Duitsers ook en tijdens de maaltijd kwam nog een Duitser. De guesthouse wordt gerund door 2 broers, de vrouw van Hoesein (1 van de 2) met 12 pleeg kinderen die ze opvoeden. Ook hebben ze een schooltje met 400 leerlingen en 4 leraren. Hoe zo grote klassen? De ruimte voor die 400 is in ieder geval niet groot. Ze zullen wel veel buiten zitten. Om alles te bekostigen maakt de vrouw ook nog tassen en verzorgd eten op een houtvuur. Druk, stuk, druk, zouden wij zeggen. Maar nee, alles op z'n Afrikaans......tijd voor een lach en een vriendelijk praatje. Onder onze klamboes vielen we snel in slaap in de rust van t platteland. Morgen vroeg op, voor de safari ..... olifanten zien?!?