Woensdag 25 maart, "het loopt ......"

Thema van de dag: het loopt (te snel, niet, anders, te ver, langs elkaar en ten einde).
Voor mij (Elly) begon de dag midden in de nacht. Mijn borrelende darmen werden blijkbaar te veel geteisterd door Malariapillen, hitte en Ghanees eten. De “running stomach” zoals ze dat hier noemen, een te snel lopende maag (?) is normaal niet zo fijn en zonder elektriciteit of stromend water kon ik mijn kampeerervaring goed gebruiken. Het bij de guides veel gezongen “Join the girlguides and have fun” hielp me door de nacht. Overleggend hoe we bij een pharmacie konden komen om wat pillen te halen, werden we door Gina ge-appt dat we om 12 uur werden opgehaald voor een TV-interview. In correct uniform! Door het ontbreken van water, waren onze uniformen nog niet gewassen. Gelukkig is TV nog niet voorzien van geur, dus met een strijkbout kon het uniform er weer piekfijn uitzien. Wel even terug gemeld dat we langs de pharmacie moesten om pillen te halen. Paniek aan de andere kant en de taxi werd geregeld. De dokter van onze gastheer, heeft doorgegeven wat ik het beste kan slikken: weer 3 soorten pillen erbij. Deze werden bij 3 verschillende apothekers opgehaald, personeel in de pharmacie heeft hier geen idee wat ze verkopen. Gelukkig is de bijsluiter in het Engels en ik ben blij met de pillen. Ze werken goed. Bij Gina aangekomen kregen we iets meer te horen over de te verwachten vragen bij het interview. Nog even snel overleg met Nederland over de juiste antwoorden. Fijn dat dit met onze groeps-app direct lukt. Tegen half 12 bleek de communicatie met de producer niet te lopen en ging het interview deze keer weer niet door. De dag liep dus anders dan verwacht, ons eerste plan was om naar oud Accra te gaan. Dat konden we nog een beetje gaan invullen, rustig aan, dus hebben we het nationaal museum bezocht. Ook hier bleek er een enorm tariefverschil tussen een ticket voor toeristen en voor Ghanezen. Omgerekend was het niet veel en het museum ook niet. Weer een stukje wijzer geworden over de geschiedenis van Ghana en de verschillende traditionele volken en hun beelden. Daarna hebben we op een naastgelegen terrasje wat (voorzichtig) gegeten en thee gedronken. Het weer was niet zo goed, dus we zijn naar het Scoutscentrum gewandeld om een toegezegd modem op te halen. Geweldig tussen de mensen, drukte, kraampjes, verkopers met hun hele shop op hun hoofd en toeterend verkeer te lopen. Vooral kinderen blijven naar ons kijken, aanspreken en zwaaien, zoals wij daar met z’n tweeën opvallen. We liepen te ver door en misten de afslag naar het Scoutcentrum, zodat we bij de vuurtoren en Jamestown uitkwamen, in oud Accra en een erg arme buurt, langs de hoofdweg was er genoeg van te zien. Terwijl Ruud belde met de Scout met modem, sprak ik met een social-worker. Ik weet nog steeds niet wat hij wilde, alleen zijn verhaal kwijt bij een blanke? Wij moesten teruglopen en Isaac zou ons opwachten langs de weg. We zijn hem zonder op te merken voorbij gelopen, zo druk is het, hij kwam het modem snel brengen. Onze vaste taxichauffeur stond al in de buurt klaar om ons op te halen. Thuis was er weer water en was onze eerste was gedaan en stond in emmers in de keuken, om de volgende ochtend te worden opgehangen. De dag liep ten einde.